Leden van het FreeBalance International Steering Committee (FISC) verschaften inzicht in het gebruik van de balanced scorecard in overheid voor geluk en welzijn vorige maand in Miami. Het vorige blogartikel beschreef hoe de de balanced scorecard-perspectieven werden aangepast aan de doelstellingen van de overheid. Het basismodel, hierboven afgebeeld, werd verstrekt.
Waarom de beleidsvorming vereenvoudigen?
Overheden die geluk en welzijn meten kan het beleid beter afstemmen op de behoeften van de burger. Het spectrum van het overheidsbeleid is complex.
Het overheidsbeleid functioneert in een omgeving met veel inputs. Beleidsmakers proberen overheidsdoelstellingen af te stemmen op de veranderende economische realiteit. Het conflict tussen korte- en langetermijnmaatregelen wordt verder bemoeilijkt door reële sectorale behoeften en bureaucratische prikkels. Ondertussen proberen externe belanghebbenden het beleid te beïnvloeden. Begrotingen worden ontwikkeld op basis van beleid. Dit stopt echter niet het effect van veranderende sectorale behoeften of druk van externe belanghebbenden.
De uitvoering van het beleid wordt verder bemoeilijkt door de organisatiestructuur van de overheid. Veel ministeries, departementen en agentschappen (MDA's) kunnen bij één sector betrokken zijn. Veel MDA's kunnen betrokken zijn bij programma's voor één of meer sectoren. Door de betrokkenheid van meerdere overheidsorganisaties kan het effect van maatregelen in gevaar komen of juist worden versterkt.
De complexiteit van de overheid betekent dat de resultaten van de uitgaven moeilijk te meten zijn, vooral gezien de compromissen die tijdens het beleids- en begrotingsproces worden gesloten.
Hoe kunnen prestatiebeheertechnieken, zoals de balanced scorecard, de beleidsvorming vereenvoudigen?
Als beschreven in een vorig bericht, de balanced scorecard kan:
- Voorzien in relevante resultaatmetingen voor de publieke sector die geen winstoogmerk heeft om prestaties te meten.
- Prestatiemaatregelen op een consistente manier opschalen en toepassen op alle overheidsorganisaties.
- De complexiteit van het toepassingsgebied verminderen en prikkels geven om verantwoording af te leggen
Hoe kan de balanced scorecard voor geluk en welzijn regeringen helpen bij het bereiken van de doelstellingen voor duurzame ontwikkeling (SDG's)?
De invoering van SDG's en geluksmaten zou kunnen worden geïnterpreteerd als complicerende beleidsvorming. Regeringen die beseffen dat SDG's en geluk de prioriteringsmethoden moeten veranderen, zullen een vereenvoudiging van de beleidsvorming zien. Regeringen die de huidige prioriteringsmethoden omvormen tot SDG's of geluk zullen geen voordeel ondervinden. En regeringen die SDG's en geluk toevoegen aan prioriteringsmethoden zullen een reeds complex proces compliceren.
Er zijn consistente geluks- en welzijnsthema's die aansluiten bij beleidsconcepten:
- Bestuur begrippen als doeltreffendheid, corruptiebestrijding, rechtsstaat en verantwoordingsplicht gebruikt als Wereld Bestuursindicatoren
- Sociaal concepten zoals onderwijs, gezondheid, leeftijd en geslacht
- Cultureel begrippen als religie, familie, kunst en muziek...
- Economische begrippen als groei, inkomen en economische sectoren
- Milieu concepten als vervuiling, gebruik van hulpbronnen en klimaatverandering
Deze vijf concepten sluiten goed aan bij de SDG's.
Het afstemmen van nationale doelen op de SDG's en het beleid wordt vereenvoudigd door categorisering:
- Nationale doelstellingen worden geïdentificeerd en gecategoriseerd door middel van
- Maatregelen inzake geluk en welzijn die de bestuurlijke, sociale, culturele, economische en ecologische context identificeren die prioriteit geeft aan
- Doelstelling voor duurzame ontwikkeling doelstellingen en identificeert
- Balanced scorecard kernprestatie-indicatoren die worden gedeeld met en doorgegeven aan alle MDA's van de regering
![Stuurgroep FreeBalance International - Welzijn en geluk in het overheidsbeleid]()
Waarom zijn categorisering en metadata cruciaal voor het succes van de balanced scorecard bij de overheid?
Waarom zijn categorisering en metadata cruciaal voor het succes van de balanced scorecard bij de overheid?Overheden maken gebruik van talrijke classificaties om te helpen bij het beheer. Er zijn salarisschaalstructuren, activaklassen, financiële codeblokken en leveranciersclassificaties. De toevoeging van prestatiestructuren en de 17 SDG's kan het beheer compliceren. Overheidsklanten van FreeBalance hebben ondervonden dat consistente metadatastructuren die zijn gebaseerd op begrotingsclassificaties, of het "rekeningstelsel", de basis vormen voor effectief beheer.
Het rekeningstelsel (COA) kan worden geconfigureerd in moderne software voor Government Resource Planning (GRP) om budget- en prestatieclassificaties weer te geven. Het COA-coderingsblok bevat informatie over budget, organisatie, doel, programma en prestaties. En die structuur kan worden vereenvoudigd voor de dagelijkse gegevensinvoer, terwijl besluitvormers de voortgang van de SDG's en overheidsdoelstellingen kunnen volgen.
De balanced scorecard biedt een prestatiestructuur via een logische kaart die typisch tot 20 concepten over de 4 perspectieven identificeert. Voor elk concept wordt een kleine reeks Key Performance Indicators (KPI's) vastgesteld. De logische kaart geeft ook aan hoe een concept uit één perspectief een of meer concepten in één of meer andere perspectieven beïnvloedt. Zo kunnen overheden een hiërarchische prestatiestructuur creëren die is afgestemd op begrotingen en kan worden doorgegeven aan MDA's en programma's.