De Wereld Geluksrapport werd voor het eerst gepubliceerd in 2012. Sindsdien zijn twee aanvullende verslagen en een update gepubliceerd. Deze documenten omvatten bijgewerkte ranglijsten en academische artikelen. Er zijn significante aanwijzingen dat de in het World Happiness Report gebruikte meetgegevens statistisch relevant zijn en daarom kunnen worden gebruikt om het overheidsbeleid te informeren.
Geluk als doel van het overheidsbeleid is zo oud als Aristoteles. Wat "grotendeels heeft ontbroken in deze lange en grote traditie van morele en politieke filosofie is empirisch bewijs. De nieuwe wetenschap van Geluk voegt daarom kritisch empirisch bewijs toe aan de zoektocht naar de ideale politieke gemeenschap. (Sachs, 2016)"
Er zijn tal van ratings en methoden voor bestuur beschikbaar voor landen. Veel waarnemers zetten vraagtekens bij de relevantie van deze ratings voor het overheidsbeleid inzake geluk en welzijn, en voor het overheidsbeleid in het algemeen. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat het bereiken van de Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG's) in overeenstemming is met nationaal geluk en welzijn. Het "cross-country bewijs suggereert dat zowel economisch concurrentievermogen als het bereiken van de SDG's, maar niet economische vrijheid, aspecten van welzijn verklaren (Sachs, 2015)." De SDG's zijn afgestemd op de "impliciete theorie van geluk [waaronder] het bestrijden van armoede (SDG 1), het bevorderen van gendergelijkheid (SDG 5), het benadrukken van fatsoenlijk werk voor iedereen (SDG 8), het verkleinen van de verschillen in inkomen en rijkdom in de samenleving (SDG 10), het bevorderen van ecologische duurzaamheid (SDG's 11, 12, 13, 14, 15), het bevorderen van vreedzame en inclusieve samenlevingen (SDG 16) en het verbeteren van wereldwijde samenwerking (SDG 17). (Sachs, 2015)" De SDG's en de aanbevelingen uit Wereld Geluksrapport academische papers benadrukken beleidssectoren die het meest waarschijnlijk het geluk zullen verbeteren.
Welke overheidssectoren zijn het meest relevant voor het overheidsbeleid inzake geluk en welzijn?
De beleidsinterventies die in de edities van het World Happiness Report worden aanbevolen, bestrijken een groot deel van de "hiërarchie van behoeften" van Maslow. Het andere belangrijke kenmerk van de aanbevolen beleidsinterventies is dat zij holistisch moeten zijn door middel van meerdere ondersteunende activiteiten en programma's, en dat positieve resultaten op lange termijn worden waargenomen.
Gezondheid: Basis- en psychologische behoeften
Er worden verbeteringen van het gezondheidsbeleid aanbevolen die betrekking hebben op de fysieke en mentale gezondheid (Helliwell et al, 2012; O'Donnell, 2013). De overstap naar preventieve gezondheid wordt gezien als een manier om het welzijn te verbeteren tegen lagere kosten dan de traditionele gezondheidszorg. Holistische benaderingen kunnen uitkomsten verbeteren die zich kunnen uitstrekken tot behoeften aan zelfontplooiing. "Ziek worden, lichamelijk of geestelijk, kan het geluk aanzienlijk verminderen en in sommige gevallen kan het herstel erg lang duren en verre van volledig zijn. Geld dat vooraf wordt uitgegeven, bijvoorbeeld aan beter onderwijs, veerkracht en emotionele intelligentie, en preventieve maatregelen zoals malarianetten, kan mensen in staat stellen een gezonder, meer vervuld en productiever leven te leiden. Welzijn leidt er duidelijk toe dat je je moet richten op een op activa gebaseerde aanpak van het beleid in plaats van op tekorten. Dit geldt voor vele andere beleidsterreinen dan gezondheid, bv. op activa gebaseerde gemeenschapsontwikkeling vs. op meervoudige achterstand gebaseerde benaderingen. (O'Donnell, 2013)"
Werkgelegenheid en arbeidsverzekering: Basis- en psychologische behoeften
EEr zijn aanwijzingen dat het verlies van werk de veiligheid en het aanzien aantast. "Massale werkloosheid is een grote klap voor de samenleving. Het vermindert het geluk van de werklozen evenzeer als een sterfgeval of een echtscheiding, en besmet ook degenen die wel een baan hebben met de angst om deze te verliezen. In omstandigheden van hoge werkloosheid moet prioriteit worden gegeven aan actief arbeidsmarktbeleid en andere middelen om de werkgelegenheid te herstellen (Helliwell et al, 2012)."
Er zijn aanzienlijke voordelen voor regeringen die holistische methoden gebruiken om de werkgelegenheid te verbeteren. "Mensen weer aan het werk krijgen betekent dat ze belasting gaan betalen in plaats van een uitkering, en het verhoogt hun gevoel van eigenwaarde en hun vermogen om voor zichzelf en hun gezin te zorgen met minder afhankelijkheid van de staat. Een grotere nadruk op welzijn zou ertoe leiden dat er meer middelen worden besteed aan het overwinnen van de obstakels om mensen weer aan het werk te krijgen. (O'Donnell, 2013)"
De aanbevolen overheidsinterventies omvatten het geven van "veel gewicht aan beleid dat onvrijwillige werkloosheid vermindert, waaronder omscholing, arbeidsbemiddeling, openbare werkgelegenheid, subsidies voor lage lonen, onderwijsondersteuning (om vaardigheden op lange termijn te verbeteren), en ander beleid. (Helliwell et al, 2012)".
Anticorruptie: Fundamentele en psychologische behoeften
Goed bestuur in de vorm van minder corruptie beïnvloedt de veiligheid en de saamhorigheid. De veiligheid wordt beïnvloed door de bezorgdheid dat corrupte ambtenaren de burgers bedreigen. Er zijn aanwijzingen dat minder corruptie leidt tot meer vertrouwen in de overheid en tot meer "sociaal kapitaal". Dit sociaal kapitaal leidt tot pro-sociaal gedrag. "Wanneer het sociaal kapitaal hoog is, zijn individuele burgers meer bereid om hun belastingen eerlijk te betalen, meer bereid om investeringen in publieke goederen te steunen en meer geneigd om sociale verzekeringen te steunen. (Sachs, 2015)"
Tot de aanbevelingen behoren het terugdringen van corruptie in de publieke sector in veel landen en "effectievere regulering door de staat tegen gevaarlijk asociaal gedrag (bijv. financiële fraude, vervuiling, etc.) (Sachs, 2015)". Er wordt gesuggereerd dat "een hoog sociaal kapitaal bevorderlijk is voor electorale steun voor een sterk sociaal vangnet en uitgebreide sociale diensten. Het is ook waarschijnlijk dat de opkomst van sociaaldemocratische systemen in Scandinavië in de jaren 1930 en verder hielp om meer sociaal kapitaal in die landen te bevorderen. (Sachs, 2015). Beleid dat sociale vangnetten verbetert, levert positieve welzijnsvoordelen op wanneer het vertrouwen in de overheid groot is.
Onderwijs: Basis- en psychologische behoeften
Beter onderwijs stelt burgers in staat om fysieke en veiligheidsbehoeften aan te pakken (Helliwell et al, 2012; O'Donnell, 2013). Onderwijs is ook belangrijk bij het bieden van kansen voor mensen die werkloos zijn geworden, en het aanpakken van behoeften aan aanzien. Er wordt ook gesuggereerd dat "algemeen onderwijs, ethische instructie en gespecialiseerde compassietraining een verschil maken in pro-socialiteit. (Sachs, 2015)"
De verbetering van het onderwijs zou van invloed kunnen zijn op de behoeften aan zelfvervulling omdat "universele toegang tot onderwijs meer in het algemeen het sociaal kapitaal waarschijnlijk op vele andere manieren zal bevorderen, door het bewustzijn van sociale dilemma's te vergroten, sociale en economische ongelijkheden te verminderen, een beter begrip van publieke beleidsdebatten te bevorderen, het individuele vaardigheidsniveau te verhogen en een goed opgeleide burgerij te creëren die de overheid in toom kan houden. (Sachs, 2015)"
Gelijkheid en rechtvaardigheid: Fundamentele en psychologische behoeften
Sceptici wijzen er vaak op dat landen met veel ongelijkheid en inkomensongelijkheid een laag geluksgevoel zouden moeten hebben. Vaak blijkt dat landen met een grotere ongelijkheid een hogere geluksbeleving hebben. De culturele context verschilt van land tot land, zodat interventies die de gelijkheid verbeteren een andere prioriteit zouden moeten krijgen. Dit kan ook een gevolg zijn van de veranderende ongelijkheid, waarbij een toename van de ongelijkheid ten opzichte van de status quo een negatief effect op het geluk kan hebben. Er zijn ook aanwijzingen dat een verbetering van de gelijkheid pas na vele jaren een effect heeft op het welzijn.
De aanbevelingen omvatten "overheidsbeleid om inkomens- en vermogensongelijkheden te verkleinen zou het sociaal kapitaal kunnen verhogen op grond van het feit dat klassenongelijkheden een grote afbreuk doen aan interpersoonlijk vertrouwen. (Sachs, 2015)" Ook het gebruik van universele sociale uitkeringen kan het sociale vertrouwen verbeteren (Sachs, 2015).
Participatieve democratie: Psychologische en zelfontplooiing
Een grotere participatie van burgers en een grotere effectiviteit van het bestuur worden gezien als een verbetering van het vertrouwen in de overheid en van het beleid. Dit is expliciet in de gelukswetenschap - overheden kunnen het welzijn en het geluk van burgers niet effectief verbeteren zonder burgers. Dit gaat verder dan het verbeteren van de psychologische geluksbeleving tot zelfrealisatie.
De theorie is dat "de versterking van de deliberatieve democratie, waarin individuen face-to-face of in virtuele online groepen bijeenkomen om openbare beleidskwesties in detail te bespreken en te bediscussiëren, het algemeen vertrouwen, de reputatievoordelen van pro-socialiteit en een ethischer formulering van beleidskwesties kan bevorderen. Het consistente bewijs dat effectieve democratie algemeen vertrouwen bevordert, is een krachtige aanwijzing dat goed bestuur niet alleen de transactiekosten in de economische sfeer verlaagt (d.w.z. de kosten van het zakendoen verlaagt), maar ook sociaal kapitaal produceert met talloze directe en indirecte voordelen. (Sachs, 2015)"
Hoe moeten de implicaties van beleidsformulering veranderen op basis van doelstellingen inzake welzijn en geluk?
De voordelen voor geluk in het overheidsbeleid zijn van lange duur. De methoden voor het formuleren van beleid en het beheer van overheidsprestaties moeten veranderen om voordelen te bereiken. Het belangrijkste is dat communicatie in het overheidsbeleid van cruciaal belang wordt.
Implicatie: Langetermijnplanning op korte termijn
Regeringsmandaten veranderen op basis van politieke overwegingen en verkiezingscycli. Politieke beslissingen worden vaak genomen op basis van politieke behoeften op korte termijn. Bovendien "is het probleem voor politici dat het de huidige groep kiezers is die over hun lot beslist. Als het publiek niet veel belang hecht aan het welzijn van toekomstige generaties, mogelijk omdat ze geloven dat ze het toch al veel beter zullen hebben, of omdat mensen kortzichtig zijn, dan kunnen politici daarop reageren. (O'Donnell, 2013)"
Vaak heerst de onrealistische opvatting dat regeringen in staat moeten zijn de nationale omstandigheden snel te veranderen. De overgang van beleidsveranderingen op korte termijn naar veranderingen op lange termijn vereist betere communicatie en visie. Met andere woorden, politici die leiders moeten leiden.
Implicaties: Agile beleidsexperimenten
"Regeringen realiseren zich steeds meer dat het gebruik van welzijn als succesmaatstaf zal leiden tot beter beleid. Ze maken zich echter zorgen of alle praktische problemen kunnen worden overwonnen en of dergelijk beleid met succes kan worden uitgevoerd. (O'Donnell, 2013)" Er is geen tegenstrijdigheid in de opvatting dat beleid op lange termijn moet denken met zeer korte termijn activiteiten.
Er is vaak de onrealistische mening dat overheden geld verspillen. In de overheid is een cultuur ontstaan van het niet toegeven van fouten. "Er wordt nu veel onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt hoe beleid en verschillende beleidsprocessen tot betere resultaten leiden. Maar ondanks de mogelijkheden om te leren en het beleid te informeren, is het erg moeilijk om negatieve bevindingen te publiceren, waardoor het risico toeneemt dat beleidsmakers eerder gemaakte fouten herhalen. (O'Donnell, 2013)" Het is onrealistisch dat overheden beleid goed kunnen krijgen bij multivariate kansen als geluk en welzijn. "Het is zeer twijfelachtig dat een welzijnsanalyse onmiddellijk zal leiden tot het perfecte beleid. (O'Donnell, 2013)"
Dit vereist een wendbaarder beleid om "snel te kunnen falen" met goedkope experimenten. "Alle beleidsveranderingen moeten worden geëvalueerd via gecontroleerde experimenten waarbij het effect op geluk routinematig wordt gemeten. (O'Donnell en Layard, 2015)"
Regeringen worden ook geconfronteerd met het probleem om te bewijzen dat een verbeterd resultaat het resultaat is van beleidsveranderingen. Experimenteren maakt statistische analyse mogelijk om vast te stellen "dat het verbeterde welzijn wordt veroorzaakt door het specifieke beleid in kwestie. (O'Donnell, 2013)"
Implicatie: Wijziging van de begrotingscriteria
Overheidsbegrotingen zijn de belichaming van het overheidsbeleid. De begrotingsprocessen van de overheid zijn verbeterd van één jaar naar meerdere jaren om de effecten van het beleid op middellange termijn te kunnen volgen. De processen zijn ook veranderd van post naar programma naar resultaat om de begrotingen beter af te stemmen op de gewenste resultaten.
Aanbevelingen voor budgetbeheer suggereren het gebruik van uitkomstmaten om het geluk per eenheid van uitgaven te volgen (O'Donnell en Layard, 2015). Ook wordt gesuggereerd dat beleid dat verband houdt met uitgaven en beleid dat betrekking heeft op veranderingen in de regelgeving die budgetneutraal zouden kunnen zijn, gecombineerd zouden moeten worden.
Implicatie: Citizen Nudge
Het gebruik van gedragseconomie in het overheidsbeleid (Thaler en Sunstein, 2009) is mainstream geworden. Gedragseconomen hebben aangetoond hoe burgers vaak beslissingen nemen die op lange termijn negatieve gevolgen hebben. Er zijn tal van situaties waarin "mensen niet altijd in hun eigen belang handelen, gemanipuleerd worden op manieren die hun welzijn kunnen verminderen, of handelen op manieren die het collectieve belang van het land of zelfs de planeet kunnen schaden, beginnen politici over het hele politieke spectrum met meer vertrouwen in te grijpen om het welzijn te verbeteren. (O'Donnell, 2013)"
Het gebruik van "nudge"-technieken om burgers aan te moedigen hun gedrag te veranderen is in veel casestudies doeltreffend gebleken, zoals het verhogen van de opkomst bij verkiezingen en orgaandonatie. De combinatie van nudge en financiële prikkels heeft geleid tot een vermindering van het energieverbruik. Dit heeft enkele bijkomende gevolgen omdat velen zich zorgen maken over de zogenaamde "betuttelingsstaat" (O'Donnell, 2013).
Waarom is communicatie noodzakelijk in het welzijns- en geluksbeleid?
Het is duidelijk dat "geluk multivalent is, en dat geen enkel maatschappelijk doel - economische efficiëntie, persoonlijke vrijheid, gemeenschapsvertrouwen, constitutionele regel, of andere - op zichzelf de "goede samenleving" oplevert die Aristoteles nastreefde. (Sachs, 2016)"
Er zijn vele voorbeelden van nationaal beleid dat jarenlang met positieve resultaten is uitgevoerd. Daarom moet het geluks- en welzijnsbeleid verder gaan dan overheidstechnocraten en moet er een visie komen. Visie is iets dat voortdurend moet worden gecommuniceerd. De resultaten moeten transparant zijn. Het maatschappelijk middenveld moet worden ingeschakeld om een netwerkeffect te bewerkstelligen. Het internationale momentum achter de SDG's is een kans voor regeringsleiders om nationale visies effectief te communiceren. De SDG's helpen regeringen om noodzakelijke beleidsinterventies te valideren.
Referenties
Helliwell, J; Layard, R; Sachs, J. Enkele beleidsimplicaties. Wereld Geluksrapport, april 2012.http://worldhappiness.report/wp-content/uploads/sites/2/2012/04/World_Happiness_Report_2012.pdf
O'Donnell, G. Welzijn gebruiken als leidraad voor beleid. World Happiness Report, November 2013. http://worldhappiness.report/wp-content/uploads/sites/2/2013/09/WorldHappinessReport2013_online.pdf
O'Donnell, G; Layard, R. How to Make Policy When Happiness in the Goal. World Happiness Report, November 2015. http://worldhappiness.report/wp-content/uploads/sites/2/2015/04/WHR15_Sep15.pdf
Sachs, J. Investeren in sociaal kapitaal. World Happiness Report, November 2015. http://worldhappiness.report/wp-content/uploads/sites/2/2015/04/WHR15_Sep15.pdf
Sachs, J. Geluk en duurzame ontwikkeling: Concepten en bewijzen. World Happiness Report, December 2016. http://worldhappiness.report/wp-content/uploads/sites/2/2016/03/HR-V1_web.pdf
Thaler, R; Sunstein, C. Nudge: Het verbeteren van beslissingen over gezondheid, rijkdom en geluk. Pinguïn, 2009. https://www.amazon.com/Nudge-Improving-Decisions-Health-Happiness/dp/014311526X